Σπάνια σκεφτόμαστε το γεγονός ότι η ομιλία μας στις σχέσεις δεν είναι απλώς ένας τρόπος ανταλλαγής πληροφοριών, αλλά κυριολεκτικά ένα εργαλείο για την οικοδόμηση ενός κοινού κόσμου.
Κάθε φράση, από εκείνη που ρίχνεται στην καρδιά μέχρι εκείνη που λέγεται ψιθυριστά πριν πάμε για ύπνο, είτε βάζει ένα τούβλο εμπιστοσύνης είτε το γκρεμίζει από τον τοίχο, αναφέρει ο ανταποκριτής του .
Η γλώσσα που μιλιέται σε ένα ζευγάρι γίνεται η πραγματική του ατμόσφαιρα, την οποία πρέπει να αναπνέει κάθε μέρα. Προσέξτε τη διαφορά μεταξύ των “μηνυμάτων εσύ” και των “μηνυμάτων εγώ”.
Φωτογραφία: Pixabay
Η φράση “Με ενοχλείς” είναι ένα κατηγορητήριο που φέρνει τον σύντροφο σε αμυντική θέση. “Νιώθω ενοχλημένος όταν συμβαίνουν αυτές οι καταστάσεις” είναι μια ειλικρινής περιγραφή της κατάστασής του που αφήνει περιθώρια για διάλογο.
Η πρώτη επιλογή χτίζει ένα οδόφραγμα, η δεύτερη μια γέφυρα. Μια ξεχωριστή κατηγορία είναι οι λέξεις ετικέτας και οι γενικεύσεις: “εσύ πάντα”, “εσύ ποτέ”, “είσαι σαν τη μητέρα σου”.
Σκοτώνουν την ελπίδα για αλλαγή παγώνοντας το άτομο σε έναν δυσάρεστο ρόλο. Όταν τα ακούτε αυτά, ο σύντροφός σας αποδέχεται εσωτερικά την ταμπέλα ή αρχίζει να προσαρμόζεται βίαια σε αυτήν, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει τη γνώμη σας γι’ αυτόν.
Με αυτόν τον τρόπο εκπληρώνεται η προφητεία. Όχι μόνο τα λόγια της σύγκρουσης, αλλά και τα λόγια της καθημερινής ζωής έχουν τεράστια δύναμη.
Ένα αυτόματο “γεια σας” και ένα “πώς είστε;” που λέγεται χωρίς να κοιτάζει μακριά από την οθόνη αποτελεί ένα υπόβαθρο αδιαφορίας. Ενώ ένα συνειδητό κομπλιμέντο, ένα συγκεκριμένο ευχαριστώ (“σ’ ευχαριστώ που έπλυνες τα πιάτα, μου ήταν δύσκολο σήμερα”) ή μια ερώτηση με γνήσιο ενδιαφέρον δημιουργούν ένα μικροκλίμα εκτίμησης και ορατότητας.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν την εισαγωγή ενός “λεξιλογίου του μέλλοντος”. Αντί να δηλώνετε προβλήματα (“δεν έχουμε πάθος”), δοκιμάστε να μιλήσετε για αυτό που θέλετε με θετικό τρόπο, ως κάτι εφικτό: “ας σκεφτούμε πώς μπορούμε να προσθέσουμε περισσότερη ελαφρότητα και καινοτομία στη ζωή μας”.
Μια τέτοια γλώσσα δεν είναι καταγγελτική, αλλά προσκαλεί στη συνδημιουργία. Η γλώσσα του σώματος και ο τονισμός συχνά μιλάνε πιο δυνατά από τις λέξεις.
Οι ώμοι αγκαλιασμένοι στον καναπέ ενώ παρακολουθείτε μια ταινία, ένας αναστεναγμός γεμάτος κούραση και όχι εκνευρισμό – αυτά είναι επίσης μηνύματα. Είναι σημαντικό να μάθουμε να τα αποκρυπτογραφούμε και να τα εκφράζουμε: “Νομίζω ότι είσαι λίγο απόμακρος σήμερα, θέλεις να το συζητήσουμε;” αντί να βράζουμε σιωπηλά.
Αξίζει να αποφύγετε τα τοξικά γλωσσικά πρότυπα από τη γονική σας οικογένεια, ακόμη και αν φαίνεται να είναι ο κανόνας. Αν ακούσατε τον σαρκασμό ως μορφή επικοινωνίας ως παιδί, υπάρχει κίνδυνος να τον μεταφέρετε στη σχέση σας, μη κατανοώντας πραγματικά γιατί ο σύντροφός σας είναι πληγωμένος.
Πρέπει να καλλιεργήσετε συνειδητά μια νέα, υγιή γλώσσα οικειότητας που θα είναι η μοναδική σας εφεύρεση. Στο τέλος, μια σχέση είναι επίσης μια κοινή αφήγηση, μια ιστορία που λέτε ο ένας στον άλλον και στον εαυτό σας.
Αν αυτή η ιστορία είναι γεμάτη δυσαρέσκεια, προφητείες αποτυχίας και αμοιβαίες αλληλοκατηγορίες, αυτή θα είναι η πραγματικότητά σας. Αν όμως επιλέξετε τη γλώσσα του σεβασμού, της περιέργειας και της πίστης στο καλύτερο, χτίζετε κυριολεκτικά με λέξεις έναν κόσμο στον οποίο θέλετε να μείνετε για πολύ καιρό.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί όλα αλλάζουν μετά το γάμο: Πώς το τελετουργικό του “ευτυχισμένου τέλους” σταματά την ανάπτυξη των σχέσεων
- Τι κρύβεται πίσω από τη φράση “είμαι απασχολημένος”: Πώς η συναισθηματική κόπωση σκοτώνει την επιθυμία να είστε κοντά σας
