Πολλά ζευγάρια διαπιστώνουν με έκπληξη ότι ο πολυαναμενόμενος γάμος δεν γίνεται η αρχή ενός νέου, βαθύτερου κεφαλαίου, αλλά ένα παράξενο σημείο στάσης.
Η ένταση του φλερτ χάνεται, η επιθυμία για έκπληξη εξαφανίζεται και το κοινό μέλλον που τόσο έντονα συζητήθηκε μετατρέπεται σε ένα μονότονο παρόν, αναφέρει το .
Έχει υπάρξει αντικατάσταση των στόχων – η ίδια η τελετή έχει γίνει λανθασμένα αντιληπτή ως η γραμμή τερματισμού. Οι ψυχολόγοι το βλέπουν αυτό ως παγίδα κοινωνικών σεναρίων.
Φωτογραφία:
Αν και η σχέση τους οδήγησε σε μια συμβολική “ολοκλήρωση της ένωσης”, το ζευγάρι είχε έναν κοινό, ξεκάθαρο στόχο. Μετά την επίτευξή του, υπάρχει ένα σημασιολογικό κενό – “τι γίνεται μετά;”.
Αν το “παρακάτω” δεν γεμίσει με νέα, κοινά σημεία αναφοράς, οι σύντροφοι αρχίζουν να ζουν παράλληλα, συνδεόμενοι μόνο με την καθημερινότητα και τα καθήκοντα. Το στοιχείο της αβεβαιότητας εξαφανίζεται, γεγονός που συχνά δημιουργεί έναν συναισθηματικό τόνο.
Πριν, μπορούσε κανείς να αμφιβάλει, να μαντέψει, να παλέψει για την προσοχή. Μια σφραγίδα στο διαβατήριο, σε αντίθεση με τους μύθους, δεν εγγυάται συναισθήματα, αλλά δημιουργεί την ψευδαίσθηση μιας εγγύησης, μετά την οποία μπορείτε να “χαλαρώσετε”.
Αυτή η χαλάρωση είναι που γίνεται η αρχή του τέλους ενός ζωντανού δεσμού. Οι ειδικοί τονίζουν: ένας υγιής γάμος δεν είναι μια στατική κατάσταση, αλλά μια συνεχής διαδικασία διαπραγμάτευσης και ανάπτυξης.
Αν πριν από το γάμο αναπτυσσόσασταν ο ένας προς τον άλλον, μετά το γάμο πρέπει να μάθετε να αναπτύσσεστε μαζί, προς την ίδια κατεύθυνση, πράγμα που είναι πολύ πιο δύσκολο. Απαιτεί συνεχή διάλογο, όχι να ζείτε στον αυτόματο πιλότο.
Ένα βασικό λάθος είναι να σταματήσετε να “βγαίνετε” με τον/την σύζυγό σας. Η σχέση αρχίζει να εξυπηρετεί τις εξωτερικές δομές: την υποθήκη, το πρόγραμμα των παιδιών, τις επισκευές.
Ο χώρος για εύκολο φλερτ, ανόητα αστεία και συζήτηση για όνειρα αντί για προβλήματα εξαφανίζεται. Σταματάτε να είστε εραστές και μετατρέπεστε σε αποτελεσματικούς διαχειριστές ενός κοινού νοικοκυριού.
Η κατάσταση μπορεί να σωθεί με την εγκατάλειψη του μοντέλου “το πήρα και χαλάρωσα”. Ο γάμος δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα φρούριο όπου είστε πλέον ασφαλείς, αλλά ως ένα σκάφος που θα πρέπει να συνεχίσετε από κοινού να χτίζετε καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.
Οι κοινοί στόχοι θα πρέπει να μετατοπιστούν από υλικούς (αυτοκίνητο, διαμέρισμα) σε υπαρξιακούς και αναπτυξιακούς: τι μαθαίνουμε μαζί, ποιες αξίες θέλουμε να μεταδώσουμε, πώς υποστηρίζουμε ο ένας την ανάπτυξη του άλλου. Είναι απαραίτητο να επαναφέρουμε συνειδητά το στοιχείο του καινούργιου και του απρόβλεπτου, που κάποτε ήταν αυτονόητο.
Δοκιμάζοντας νέα πράγματα μαζί, αφήνοντας έναν χώρο προσωπικής ελευθερίας, μερικές φορές ακόμη και ζήλειας – σε μέτριες δόσεις αυτό αναζωογονεί τα συναισθήματα, υπενθυμίζοντάς σας ότι ο σύντροφός σας είναι ένα ξεχωριστό, ενδιαφέρον πρόσωπο και όχι μέρος του οικιακού σας τοπίου. Τελικά, μια σφραγίδα στο διαβατήριο δεν αλλάζει τίποτα από μόνη της.
Απλώς παγιώνει το επίπεδο της σχέσης που έχει ήδη επιτευχθεί. Αν σταματήσεις να προσπαθείς την ημέρα της αίτησης, το μόνο που κάνεις είναι να συντηρείς ένα κενό έντυπο, διαγράφοντας σταδιακά από αυτό όλο το ζωντανό περιεχόμενο, για χάρη του οποίου όλα φάνηκε να έχουν ξεκινήσει.
Διαβάστε επίσης
- Τι κρύβεται πίσω από τη φράση “είμαι απασχολημένος”: Πώς η συναισθηματική κόπωση σκοτώνει την επιθυμία να είστε κοντά σας
- Γιατί χρειαζόμαστε κανόνες στις σχέσεις: Πώς οι συμφωνίες δημιουργούν χώρο για πραγματική ελευθερία
