Στην επιδίωξη μιας αδιάλειπτης συγκομιδής, σπάνια σκεφτόμαστε το γεγονός ότι η γη, όπως κι εμείς, μπορεί να κουραστεί.
Φανταστείτε να μην φυτέψετε σκόπιμα ένα από τα παρτέρια σας για έναν ολόκληρο χρόνο, αναφέρει ανταποκριτής του .
Εξωτερικά μοιάζει με ερήμωση, αλλά στο εσωτερικό του βρίσκεται σε εξέλιξη ένα έντονο έργο αυτοεπιδιόρθωσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι το οικόπεδο είναι κατάφυτο από βούρλα και γαϊδουράγκαθα.
Φωτογραφία:
Το καθήκον είναι να ξεκουραστεί το έδαφος από τις εκκρίσεις των ριζών συγκεκριμένων καλλιεργειών, από την ετήσια απομάκρυνση των ίδιων στοιχείων. Αυτή τη στιγμή, το έδαφος χαλαρώνει, στρώνεται με οργανική ύλη και ίσως σπέρνεται με τα πιο ουδέτερα υποστρώματα για τη δομή, αλλά όχι για την πράσινη μάζα.
Η μέθοδος αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για μικρά αγροτεμάχια, όπου είναι δύσκολο να τηρηθεί μια πλήρης αμειψισπορά με μακρά εναλλαγή καλλιεργειών. Απλώς χωρίζετε τον λαχανόκηπο σε τομείς και κάθε χρόνο ένας από αυτούς στέλνεται στο “σανατόριο”.
Την επόμενη χρονιά θα επιστρέψει στη δουλειά ανανεωμένο και γεμάτο ζωντάνια. Το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτή την προσέγγιση είναι να αποδεχτείτε ψυχολογικά την “αδράνεια”.
Είναι δελεαστικό να κολλήσετε κάτι στο χαλαρό χώμα. Αλλά μερικές φορές η καλύτερη ενέργεια είναι η σκόπιμη αδράνεια.
Πρόκειται για μια επένδυση σε μελλοντικές συγκομιδές, μια πληρωμή για χρόνια εντατικής εκμετάλλευσης. Εφαρμόζουμε αυτή την αρχή επιλεκτικά, ειδικά στο κρεβάτι μετά τα νυχτολούλουδα.
Ένας χρόνος ξεκούρασης κάτω από ένα στρώμα από κομμένο γρασίδι και λούπινο κάνει θαύματα. Το έδαφος γίνεται πραγματικά χαλαρό, ζωντανό, και υπάρχουν πάλι πολλοί γαιοσκώληκες σε αυτό. Και την επόμενη χρονιά φυτεύεις κάτι με την αίσθηση ότι κάνεις ένα δώρο στο φυτό και δεν εκμεταλλεύεσαι τους τελευταίους πόρους.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί το σκόρδο φυτεύεται σε δύο ορόφους: ένα κόλπο για ένα μικρό οικόπεδο με μεγάλη όρεξη
- Οι πικραλίδες ως δείκτης και θεραπευτής: Γιατί δεν πρέπει να τις πολεμάτε
