Η δυσαρέσκεια είναι ένα παράξενο νόμισμα που μαζεύουμε για χρόνια χωρίς να προσπαθούμε να το εξαργυρώσουμε.
Το στοιβάζουμε προσεκτικά σε μια σκοτεινή γωνιά της ψυχής, κρατώντας έναν βουβό λογαριασμό, πιστεύοντας ότι το ίδιο το γεγονός της υπομονής μας θα εκτιμηθεί κάποτε, αναφέρει ο ανταποκριτής του .
Αλλά ο σύντροφος, δυστυχώς, δεν διαθέτει το χάρισμα της ανάγνωσης του μυαλού. Αυτή η σιωπηλή λογιστική καταστρέφει τον δεσμό εκ των έσω, μετατρέποντας τη συναισθηματική επαφή σε πεδίο μάχης όπου ο ένας διεξάγει εχθροπραξίες εδώ και πολύ καιρό και ο άλλος δεν ξέρει καν ότι ο πόλεμος έχει αρχίσει.
Φωτογραφία: Pixabay
Η σιωπηλή προσβολή αναζητά πάντα μια διέξοδο και τη βρίσκει στην παθητική επιθετικότητα, την ψυχρότητα ή μια ξαφνική έκρηξη σε μια απολύτως ασήμαντη περίσταση. Οι ψυχολόγοι ονομάζουν αυτό το φαινόμενο “συλλογή αποδείξεων”.
Αντί να επιλύσει την κατάσταση εδώ και τώρα, το άτομο συλλέγει αποδείξεις κακής συμπεριφοράς για να απαγγείλει κατηγορίες στο μέλλον. Είναι σαν να προετοιμάζεστε για μια δίκη όπου είστε ταυτόχρονα το θύμα, ο εισαγγελέας και ο μυστικός αρχειοφύλακας.
Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι να έρθει η “απαγγελία κατηγορίας”, το συσσωρευμένο βάρος είναι ήδη πολύ μεγάλο. Ρίχνετε ένα σωρό παλιά παράπονα στο σύντροφό σας, ξεκινώντας από τα μη μαζευμένα σκουπίδια το 2018, και εκείνος ή εκείνη απλά δεν καταλαβαίνει γιατί υπάρχει τόση ζέστη για τις λάθος διπλωμένες κάλτσες σήμερα.
Ο διάλογος καθίσταται αδύνατος. Οι ειδικοί επιμένουν: οι μνησικακίες έχουν ημερομηνία λήξης. Αξίζει να συζητήσουμε τι συνέβη πρόσφατα, στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης κατάστασης.
Η φράση “εσύ πάντα” θα πρέπει να αντικατασταθεί με τη φράση “σήμερα, όταν εσύ…, ένιωσα…”. Αυτό δεν εγγυάται συμφωνία, αλλά ανοίγει την πόρτα για διαπραγμάτευση αντί για πυρά από το παρελθόν.
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν αμέσως από φόβο μήπως φανούν επιλεκτικοί ή προκαλέσουν σύγκρουση. Αλλά μια μικρή, έγκαιρη, ζωντανή σύγκρουση είναι πάντα καλύτερη από έναν πολυετή ήσυχο πόλεμο φθοράς.
Είναι σαν να αντιμετωπίζετε αμέσως μια κοιλότητα, αντί να την υπομένετε ενώ το δόντι καταρρέει. Το να είστε σε θέση να παρατηρείτε και να εκφράζετε απαλά τη δυσφορία όταν αυτή εμφανίζεται είναι μια δεξιότητα υψηλής συναισθηματικής υγιεινής.
Απαιτεί το θάρρος να είστε ευάλωτοι και να πείτε: “Ξέρετε, αυτό με έχει χτυπήσει. Ας το συζητήσουμε;” αντί να χτυπάς προκλητικά τις πόρτες.
Οι σχέσεις που δεν έχουν χώρο για τέτοιου είδους “σιωπηλούς φόρους” αισθάνονται εκπληκτικά εύκολα. Σε αυτές, δεν χρειάζεται να περπατάτε μέσα από ένα ναρκοπέδιο παλιάς μνησικακίας, μπορείτε απλά να περπατάτε δίπλα-δίπλα, επιλύοντας τα προβλήματα καθώς προκύπτουν. Και αυτό αξίζει πολλά.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί χρειαζόμαστε τα σενάρια της παιδικής ηλικίας: Πώς τα γονικά πρότυπα καθοδηγούν τις επιλογές μας
- Όταν τα συναισθήματα ξεθωριάζουν: Πώς να ξέρετε αν αξίζει να επαναφέρετε τη θέρμη σε μια σχέση
