Η κοινωνία μάς πουλάει επίμονα τον όμορφο μύθο ότι ο άνθρωπος είναι απλώς μισός, καταδικασμένος να αναζητά αιώνια το κομμάτι που του λείπει.
Αυτή η ιδέα μας κάνει να σαρώνουμε μανιωδώς τον κόσμο, δοκιμάζοντας κάθε άτομο που συναντάμε ως σωτήρα από το εσωτερικό κενό, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του .
Τι συμβαίνει όμως αν σταματήσουμε συνειδητά αυτόν τον αγώνα και επικεντρωθούμε όχι στην αναζήτηση, αλλά στη συναρμολόγηση του εαυτού μας σε ένα σύνολο; Το αποτέλεσμα είναι συχνά απροσδόκητο και πολύ πιο ικανοποιητικό.
Φωτογραφία: Pixabay
Η συνειδητή μοναξιά δεν είναι απομόνωση ή αποκήρυξη της αγάπης. Είναι μια ενεργή φάση της ζωής όπου η ενέργεια που συνήθως διαχέεται από τα ραντεβού και την ανησυχία διοχετεύεται προς τα μέσα. Αρχίζετε να οικοδομείτε μια σχέση με τον εαυτό σας, αναγνωρίζοντας τις πραγματικές και όχι τις επιβαλλόμενες επιθυμίες σας.
Σε αυτή την κατάσταση, ο τοξικός φόβος του “να είσαι μόνος” διαλύεται σταδιακά. Συνειδητοποιείτε ότι είστε ήδη ένα ολοκληρωμένο άτομο, ικανό για ολοκλήρωση, χαρά και βαθιά συναισθήματα. Αυτή η γνώση αλλάζει ριζικά την ποιότητα των επακόλουθων συνδέσεων.
Σταματάτε να εμπλέκεστε σε σχέσεις από μια πείνα, μια απελπισμένη ανάγκη για επιβεβαίωση της αξίας σας. Αντ’ αυτού, αρχίζετε να αλληλεπιδράτε από μια κατάσταση αφθονίας, μια επιθυμία να μοιραστείτε την πληρότητά σας με κάποιον.
Ένας σύντροφος σε αυτό το παράδειγμα παύει να είναι κάποιος που υποτίθεται ότι “σας κάνει ευτυχισμένους”. Γίνεται κάποιος με τον οποίο ενδιαφέρεστε να μοιραστείτε την ευτυχία που ήδη υπάρχει. Αυτό αφαιρεί ένα κολοσσιαίο βάρος ευθύνης από τους ώμους του άλλου ατόμου.
Αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε τη διαφορά ανάμεσα στην παθιασμένη εξάρτηση, η οποία μεταμφιέζεται σε αγάπη, και στην ήρεμη, βαθιά στοργή. Η πρώτη είναι εξαντλητική και απαιτεί όλο και περισσότερες αποδείξεις, ενώ η δεύτερη παρέχει έναν πόρο και μια αίσθηση σπιτιού.
Κατά ειρωνικό τρόπο, είναι αυτή η κατάσταση εσωτερικής ολότητας που γίνεται ο μαγνήτης για υγιείς σχέσεις. Δεν εκπέμπετε στον κόσμο ένα σήμα κινδύνου, αλλά ένα σήμα εμπιστοσύνης, το οποίο προσελκύει επαρκείς ανθρώπους.
Αυτό το μονοπάτι απαιτεί το θάρρος να μείνετε μόνοι με τις σκέψεις σας και ίσως με ανεπιθύμητες αλήθειες. Είναι όμως αυτός που οδηγεί στην ίδια τη σύνδεση που όλοι ονειρευόμαστε, αλλά τόσο συχνά αναζητούμε σε λάθος μέρος.
Διαβάστε επίσης
- Μη φοβάστε να τσακώνεστε: Πώς η ικανή σύγκρουση κάνει τις σχέσεις πιο δυνατές
- Γιατί επιλέγουμε τους λάθος συντρόφους: Η νευροβιολογία της λανθασμένης έλξης
