Η σύγχρονη ζωή συχνά δεν αφήνει πολύ χρόνο για πολύωρη παραμονή στη μαγειρική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα νόστιμα και υγιεινά σπιτικά γεύματα γίνονται πολυτέλεια.
Ένα ευρύστομο θερμός μπορεί να γίνει όχι απλώς ένα δοχείο αποθήκευσης, αλλά ένας ολοκληρωμένος βοηθός στο μαγείρεμα ολόκληρων πιάτων, από σούπες μέχρι χυλό, αναφέρει ο ανταποκριτής του .
Η αρχή είναι απλή: φέρνετε τα υλικά σε βρασμό στην κουζίνα και στη συνέχεια τα ρίχνετε σε ένα προθερμασμένο θερμός και το κλείνετε καλά. Η εναπομένουσα θερμότητα θα “φρυγανίσει” αργά και ομοιόμορφα το πιάτο, όπως σε έναν ρωσικό φούρνο, φέρνοντάς το στην ιδανική κατάσταση χωρίς περαιτέρω εισαγωγή ενέργειας. Τα δημητριακά γίνονται τέλεια εύθρυπτα και το κρέας γίνεται απίστευτα ψημένο τρυφερό.
Φωτογραφία: Pixabay
Αυτή η μέθοδος ανοίγει χώρο για δημιουργικότητα. Ένα θερμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μαγειρέψετε πλιγούρι βρώμης από το βράδυ για ένα ζεστό πρωινό το πρωί, ή για να πάρετε μαζί σας στο δρόμο μια πλούσια σούπα ή ένα στιφάδο και να το μαγειρέψετε σταδιακά ενώ βρίσκεστε εν κινήσει.
Σας απαλλάσσει από το να χρειάζεται να ζεσταίνετε το φαγητό στο φούρνο μικροκυμάτων, διατηρώντας την αρχική του γεύση και το άρωμά του.
Η προσέγγιση αυτή εκτιμάται ιδιαίτερα από όσους ακολουθούν υγιεινή διατροφή, επειδή κατά το βράσιμο τα τρόφιμα δεν υποβάλλονται σε παρατεταμένο επιθετικό βράσιμο, το οποίο καταστρέφει ορισμένες από τις βιταμίνες. Το πιάτο μαγειρεύεται στο ζουμί του, διατηρώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τα θρεπτικά συστατικά και τη φυσική γεύση κάθε συστατικού.Το παθητικό μαγείρεμα διδάσκει τον προγραμματισμό και την εμπιστοσύνη στη διαδικασία. Αναθέτετε τη δουλειά στους νόμους της φυσικής, κερδίζοντας σε αντάλλαγμα ελευθερία και χρόνο.
Το θερμός μετατρέπεται από παθητικό φύλακα σε ενεργό συν-συγγραφέα των μαγειρικών σας πειραμάτων, αποδεικνύοντας ότι τα καλύτερα αποτελέσματα συχνά απαιτούν περισσότερη υπομονή και όχι περισσότερη προσπάθεια.
Διαβάστε επίσης
- Πώς το ξύδι σώζει το σίδερο από τη δίψα: Χημεία κατά της πέτρινης αρρώστιας
- Γιατί ένα ποτήρι καφέ δεν τελειώνει στον πάτο του φλιτζανιού: Η δεύτερη ζωή του κατακάθους
