Πώς να διακρίνετε μια “κατάρρευση” από ένα καμπανάκι συναγερμού: όταν η αγάπη για το φαγητό μετατρέπεται σε ψυχαναγκαστική διαταραχή

Όλοι γνωρίζουν το συναίσθημα του να φτάνεις για ένα δεύτερο γλυκό μετά από μια δύσκολη μέρα.

Τι γίνεται όμως αν αυτό το επεισόδιο επαναλαμβάνεται με τρομακτική συχνότητα και η διαδικασία του φαγητού μοιάζει περισσότερο με αυτόματη, ανεξέλεγκτη ενέργεια, αναφέρει ο ανταποκριτής του .

Η γραμμή μεταξύ της απλής υπερφαγίας και μιας κλινικής διαταραχής είναι λεπτότερη από ό,τι φαίνεται, και ακροβατεί στη γραμμή της απώλειας του ελέγχου. Η ψυχαναγκαστική υπερφαγία δεν έχει να κάνει με έλλειψη θέλησης ή απληστίας, αλλά με μια πραγματική διατροφική διαταραχή.

Φωτογραφία:

Το βασικό της κριτήριο είναι η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων φαγητού χωρίς να υπάρχει σωματική πείνα, συνοδευόμενη από την αίσθηση ότι είναι αδύνατο να σταματήσει. Το άτομο μπορεί να τρώει γρήγορα, σχεδόν χωρίς να δοκιμάζει, σε σημείο που να αισθάνεται οδυνηρά χορτάτο, και στη συνέχεια να αισθάνεται βαθιά ντροπή και αυτοαποστροφή.

Τι συμβαίνει όταν η αγάπη αντικαθίσταται από τον φόβο της απώλειας: όταν προσκολλάσαι όχι σε ένα πρόσωπο αλλά στην ιδέα της σωτηρίας

Η κατάσταση αυτή έχει σαφείς ψυχοφυσιολογικούς μηχανισμούς παρόμοιους με άλλους εθισμούς. Ενεργοποιούνται τα κέντρα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, με την προσήλωση στο φαγητό ως τον κύριο τρόπο αντιμετώπισης των αρνητικών συναισθημάτων, του στρες, του άγχους ή της πλήξης.

Οι προσπάθειες να “συνέλθετε” και να ακολουθήσετε μια αυστηρή δίαιτα καταλήγουν σχεδόν πάντα σε μια νέα, ακόμη πιο ισχυρή κατάρρευση, κλείνοντας τον φαύλο κύκλο. Ο κίνδυνος είναι ότι η διαταραχή σπάνια υπάρχει από μόνη της.

Συνδέεται στενά με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, το χρόνιο στρες και το άγχος. Το φαγητό δεν γίνεται πηγή ευχαρίστησης, αλλά ένας τρόπος για να μουδιάσει η εσωτερική δυσφορία για μια σύντομη στιγμή, η οποία στη συνέχεια επανέρχεται με διπλάσια δύναμη με τη μορφή ενοχών.

Εάν τα επεισόδια ανεξέλεγκτης αδηφαγίας επαναλαμβάνονται τακτικά (π.χ. μία φορά την εβδομάδα επί τρεις μήνες), αυτό αποτελεί σοβαρό λόγο για να αναζητήσετε βοήθεια. Η συνεργασία με έναν θεραπευτή που ειδικεύεται στις διατροφικές διαταραχές δεν είναι μια μόδα, αλλά ένα απαραίτητο βήμα.

Τεχνικές όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία μπορούν να βοηθήσουν να σπάσει η παθολογική σχέση μεταξύ συναισθημάτων και φαγητού, αναπτύσσοντας νέες, υγιείς στρατηγικές αντιμετώπισης.

Διαβάστε επίσης

• Γιατί ο εγκέφαλος ξεσαλώνει σε μια δίαιτα: Η ψυχολογία μιας κατάρρευσης που οι διατροφολόγοι δεν αναγνωρίζουν
• Γιατί το έντερο υπαγορεύει τους κανόνες στο δέρμα σας: η αόρατη σύνδεση που δεν σας λένε οι αισθητικοί