Στην εποχή της προπόνησης υψηλής έντασης και των μετρήσιμων KPIs, ακόμη και η σωματική δραστηριότητα έχει γίνει ένας αγώνας δρόμου για τα αποτελέσματα.
Ωστόσο, ο εγκέφαλος συχνά χρειάζεται έναν μονότονο, ρυθμικό βηματισμό και όχι αδρεναλίνη για μια δημιουργική επανάσταση, αναφέρει το .
Ένας αργός, αντιαθλητικός περίπατος χωρίς ακουστικά ή συγκεκριμένη διαδρομή ενεργοποιεί την παθητική λειτουργία των νευρωνικών δικτύων, την οποία οι επιστήμονες αποκαλούν “δίκτυο παθητικής λειτουργίας του εγκεφάλου”. Σε αυτή την κατάσταση γεννιούνται οι πιο απροσδόκητοι συνειρμοί, επιλύονται δημιουργικά καθήκοντα και παγιώνεται η μνήμη.
Φωτογραφία: Pixabay
Πολλοί μεγάλοι στοχαστές, από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Steve Jobs, χρησιμοποίησαν διαισθητικά το περπάτημα για να εξερευνήσουν ιδέες και να πάρουν αποφάσεις. Η ρυθμική κίνηση λειτουργεί ως μετρονόμος για τον εγκέφαλο, βοηθώντας στην οργάνωση της χαοτικής ροής των σκέψεων.
Πρόκειται για ένα είδος διαλογισμού εν κινήσει, που είναι διαθέσιμος ακόμη και σε όσους δεν μπορούν να καθίσουν ακίνητοι με κλειστά μάτια. Η προσωπική μου εμπειρία επιβεβαιώνει ότι οι σαφέστερες διατυπώσεις για σύνθετα άρθρα δεν ήρθαν στο γραφείο μου, αλλά ενώ περιπλανιόμουν σε ένα φθινοπωρινό πάρκο.
Η πίεση για την εξεύρεση μιας απάντησης εξαφανίστηκε ως εκ θαύματος, δίνοντας τη θέση της στην αυθόρμητη ενόραση. Ο σύγχρονος άνθρωπος, παγιδευμένος σε ένα υπερπαραγωγικό πλαίσιο, συχνά θεωρεί τέτοιες ασχολίες άχρηστες.
Όμως, από νευροεπιστημονική άποψη, είναι απαραίτητη ψυχική υγιεινή για την αποφυγή της γνωστικής υπερφόρτωσης. Αφιερώστε μια ώρα την εβδομάδα για να περιπλανηθείτε απλώς χωρίς σκοπό, παρατηρώντας τον κόσμο γύρω σας και όχι την οθόνη του smartphone σας.
Ίσως είναι αυτό που θα αποτελέσει την πιο παραγωγική επένδυση χρόνου για το έργο και τον ψυχισμό σας.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί το στομάχι σας δεν γουργουρίζει από την πείνα: Πώς το έντερο ελέγχει τη διάθεσή σας
- Γιατί ξοδεύετε χρόνο για διατάσεις: Τι κρύβεται πίσω από το αίσθημα της ευλυγισίας
