Η καρδιά, δυστυχώς, δεν σβήνει με το πάτημα ενός κουμπιού όπως μια βαρετή τηλεοπτική σειρά.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι σαν ένας εσωτερικός σεισμός: ο κόσμος έχει καταρρεύσει και όλοι γύρω μοιάζουν να πνέουν τα λοίσθια, αναφέρει ο ανταποκριτής του .
Οι απόπειρες να “βάλουν μυαλό” και να “σβήσουν το πρόσωπο από τη μνήμη” είναι καταδικασμένες σε αποτυχία, γιατί δεν παλεύουν με την αιτία, αλλά με το αποτέλεσμα. Οι ψυχολόγοι λένε ότι η οδυνηρότητα αυτής της κατάστασης δεν έγκειται μόνο στην απώλεια του αντικειμένου της λατρείας, αλλά και στην κατάρρευση ολόκληρου του σύμπαντος του πιθανού “εμείς”.
Φωτογραφία: Pixabay
Ο εγκέφαλος αναγκάζεται να καταστρέψει το προβαλλόμενο μέλλον και αυτή η διαδικασία είναι επώδυνη και όχι γρήγορη. Το να απαιτείς άμεση λήθη από τον εαυτό σου είναι σαν να μαλώνεις ένα κόκκαλο επειδή αργεί να επουλωθεί.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να σταματήσετε να μαλώνετε τον εαυτό σας για το συναίσθημα. Το να κατηγορείτε τον εαυτό σας για την “μη διαχειρισιμότητα” της καρδιάς σας κάνει τον πόνο μόνο χειρότερο, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο πόνου. Αναγνωρίστε το απλό και πικρό γεγονός: πονάτε αυτή τη στιγμή. Αυτό δεν αποτελεί αδυναμία, αλλά απόδειξη της ικανότητάς σας να αισθάνεστε βαθιά.
Οι προσπάθειες να “γίνετε αμέσως φίλοι” ή να συνεχίσετε να επικοινωνείτε “σαν να μην έχει συμβεί τίποτα” είναι τις περισσότερες φορές μια μορφή αυτοβασανισμού. Κρατούν την πληγή ανοιχτή χωρίς να της επιτρέπουν να αρχίσει να επουλώνεται. Η προσωρινή απόσταση δεν είναι ένα δράμα, αλλά μια αναγκαία συνθήκη για την επαναφορά του δικού σας συναισθηματικού κόσμου.
Ένας γνωστός που είχε μια παρόμοια εμπειρία είχε ένα τελετουργικό: κάθε φορά που τον έπιανε ένα κύμα λαχτάρας, δεν προσπαθούσε να το σταματήσει, αλλά έβαζε ένα χρονόμετρο για 15 λεπτά. Άφηνε τον εαυτό του να βυθιστεί στις αναμνήσεις και τον πόνο, και όταν χτυπούσε το χρονόμετρο, σηκωνόταν και πήγαινε να κάνει κάτι απλό σωματικά: να πλύνει πιάτα, να σιδερώσει πουκάμισα, να κάνει έναν γρήγορο περίπατο.
Δεν έδιωξε τον πόνο, αλλά με δίδαξε πώς να ζω μέσα σε αυτόν χωρίς να πνίγομαι σε αυτόν. Είναι σημαντικό να μην δαιμονοποιείτε κάποιον που δεν σας αγάπησε. Το μίσος και η δυσαρέσκεια είναι εξίσου ισχυρή προσκόλληση με τη λατρεία.Συνεχίζουν να σας κρατούν σε ένα συναισθηματικό λουρί, απλά με διαφορετικό πρόσημο. Το να αφήσετε να φύγει σημαίνει να επιτρέψετε στο άτομο να είναι απλώς ένα ουδέτερο μέρος του παρελθόντος σας, χωρίς τις φανταχτερές συναισθηματικές ετικέτες.
Μη φοβάστε την πλήξη και το κενό που έρχεται μετά την αποχώρηση ενός ισχυρού συναισθήματος. Δεν είναι το τέλος, αλλά ένας καθαρός χώρος. Μέσα σε αυτή τη σιωπή, απαλλαγμένη από ενοχλητικές σκέψεις για τον άλλο, αρχίζετε σταδιακά να ακούτε ξανά τον εαυτό σας, τις επιθυμίες σας που για καιρό είχαν παραμεληθεί.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι σαν μια άγκυρα παγιδευμένη σε ένα πλοίο-φάντασμα. Για να πλεύσει κανείς, η άγκυρα πρέπει να σηκωθεί, ακόμη κι αν αυτό απαιτεί να κοπεί το σχοινί. Αυτή η επιχείρηση απαιτεί χρόνο και προσπάθεια, αλλά μόνο μετά θα διαπιστώσετε ότι το σκάφος σας επιπλέει ακόμα και είναι σε θέση να πιάσει νέους ανέμους.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί να διεκδικείτε τα όριά σας: Γιατί το “όχι” έχει να κάνει με την αγάπη, όχι με τον εγωισμό
- Γιατί η χημεία δεν είναι πεπρωμένο: Πώς να διακρίνετε το πάθος από τη συμβατότητα
