Πιάνετε τον εαυτό σας να σκέφτεται ότι μένετε μαζί όχι λόγω αγάπης, αλλά λόγω του πανικόβλητου φόβου για ένα άδειο διαμέρισμα και μοναχικά βράδια.
Αυτός ο φόβος γίνεται ένας αόρατος δεσμοφύλακας που σας κρατάει εγκλωβισμένους σε μια σχέση όπου εδώ και καιρό δεν υπάρχει χαρά ή εξέλιξη, αναφέρει ανταποκριτής του .
Οι ψυχολόγοι αποδίδουν αυτό το παράδοξο στη θεμελιώδη ανάγκη μας για ένταξη και αναγνώριση, η οποία μερικές φορές ξεπερνά ακόμη και την επιδίωξη της ευτυχίας. Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τη μοναξιά ως κοινωνικό θάνατο, ενεργοποιώντας τα ίδια τμήματα που αντιδρούν στη σωματική απειλή.
Φωτογραφία: Pixabay
Είμαστε έτοιμοι να ανεχτούμε την αδιαφορία, την πλήξη, ακόμη και την ταπείνωση, μόνο και μόνο για να μην αντιμετωπίσουμε το φάσμα της εξορίας από το σύστημα του ζευγαριού. Με την πάροδο του χρόνου, μια τέτοια ένωση μετατρέπεται σε ένα θέατρο του παραλόγου, όπου και οι δύο σύντροφοι παίζουν τους ρόλους των ευτυχισμένων ανθρώπων, αλλά πίσω από τις σκηνές υποφέρουν σιωπηλά.
Γιορτάζουν επετείους, βγαίνουν ραντεβού και φιλιούνται το πρωί, αλλά αυτές οι τελετουργίες μοιάζουν με κινήσεις μαριονέτας που στερούνται εσωτερικού περιεχομένου. Ένας οικογενειακός θεραπευτής από το Βλαδιβοστόκ συγκρίνει τέτοια ζευγάρια με συγκοινωνούντα δοχεία όπου κυκλοφορεί ο φόβος αντί για την αγάπη.
Ο μόνος τρόπος για να σπάσει αυτός ο κύκλος είναι να συνειδητοποιήσετε ότι η μοναξιά δεν είναι μια ποινή, αλλά ένας χώρος για να συναντήσετε τον εαυτό σας. Προσπαθήστε να φανταστείτε το χειρότερο σενάριο της ζωής χωρίς σύντροφο και θα συνειδητοποιήσετε ότι οι περισσότεροι φόβοι είναι φανταστικοί.Η ικανότητα να είστε ευτυχισμένοι μόνοι σας δεν είναι εγωισμός, αλλά προϋπόθεση για τη δημιουργία υγιών σχέσεων στο μέλλον.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί χρειάζεστε τα δικά σας χρήματα στο γάμο: η οικονομική αυτονομία ως βάση για την ισότητα
- Πώς η ρουτίνα γίνεται ο εχθρός της οικειότητας: Η τέχνη του να κρατάς το καινούργιο
