Το παντζάρι, μια από τις πιο ανεπιτήδευτες καλλιέργειες, μερικές φορές απογοητεύει τους καλλιεργητές ντάκας με σκληρές και άγευστες ρίζες, αν και το πρόβλημα συχνά έχει μια απλή λύση.
Η έλλειψη νατρίου στο έδαφος, το οποίο αγαπάει πολύ αυτή η καλλιέργεια, οδηγεί στο γεγονός ότι το φυτό δεν μπορεί να συσσωρεύσει κανονικά σάκχαρα, αναφέρει ανταποκριτής του .
Το πότισμα με ελαφρά αλατισμένο νερό κατά τη φάση της ενεργού ανάπτυξης της ρίζας αναπληρώνει αυτή την έλλειψη, κάνοντας τα παντζάρια τρυφερά, ζουμερά και πραγματικά γλυκά. Σε αντίθεση με τους φόβους, μια λογική δοσολογία δεν αλατίζει το έδαφος, αλλά λειτουργεί ως ακριβές μικρολίπασμα ειδικά για την καλλιέργεια.
Φωτογραφία:
Ένας παραγωγός λαχανικών από τα Ουράλια, ο οποίος παραπονιόταν για πολλά χρόνια για σκληρά και ινώδη παντζάρια, δοκίμασε για πρώτη φορά αυτή την αρχαία μέθοδο και έμεινε έκπληκτος από το αποτέλεσμα. Οι ρίζες της απέκτησαν την ίδια γεύση που θυμόταν από τα παιδικά της χρόνια από τον λαχανόκηπο της γιαγιάς της.
Για την παρασκευή του διαλύματος, μία κουταλιά της σούπας κοινό επιτραπέζιο αλάτι χωρίς πρόσθετα αραιώνεται σε δέκα λίτρα ζεστό νερό. Το πότισμα γίνεται αυστηρά κάτω από τη ρίζα ένα βράδυ χωρίς αέρα, όταν η υγρασία δεν θα εξατμιστεί γρήγορα από την επιφάνεια του εδάφους.
Το πρώτο τάισμα γίνεται μετά την εμφάνιση 4-6 πραγματικών φύλλων, και το δεύτερο – ένα μήνα πριν από την αναμενόμενη συγκομιδή, όταν οι ριζικές καλλιέργειες είναι ήδη καλά σχηματισμένες. Μετά από μια τέτοια μεταχείριση τα παντζάρια όχι μόνο γίνονται πιο νόστιμα, αλλά και αποθηκεύονται καλύτερα το χειμώνα χωρίς να χάνουν τη ζουμερότητά τους.
Διαβάστε επίσης
- Πώς οι σεληνιακές φάσεις επηρεάζουν τη γεύση των καρότων: Ξεχασμένες παρατηρήσεις των προγόνων μας
- Τσάι για βολβούς: πώς ένα συνηθισμένο ρόφημα βοηθάει να έχουμε μια πλούσια σοδειά
