Φαίνεται ότι η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της υπομονής χύνεται εξαιτίας ενός άπλυτου ποτηριού που έχει μείνει στο νεροχύτη.
Στην πραγματικότητα, αυτό το φλιτζάνι είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου των κρυφών προσδοκιών και των ανομολόγητων παραπόνων, αναφέρει το .
Οι ψυχολόγοι έχουν παρατηρήσει εδώ και καιρό ότι η καθημερινή ζωή μετατρέπεται σε πεδίο μάχης όταν οι σύντροφοι δεν έχουν ασφαλή χώρο για να συζητήσουν τα αληθινά συναισθήματα. Ο συσσωρευμένος εκνευρισμός βρίσκει ένα παραθυράκι με τη μορφή του πιο αθώου λόγου.
Φωτογραφία:
Ένα ζευγάρι μπορεί να τσακώνεται για χρόνια για διάσπαρτες κάλτσες χωρίς καν να προσπαθήσει να φτάσει στην ουσία. Η σύγκρουση για την ακαταστασία συχνά κρύβει μια υποβόσκουσα ανάγκη για σεβασμό του προσωπικού χώρου και των κοινών προσπαθειών.
Οι ειδικοί σε θέματα σχέσεων προτείνουν τη διεξαγωγή ενός απλού πειράματος μετά από έναν ακόμη τέτοιο καβγά. Αξίζει να κάνετε στον εαυτό σας και στον σύντροφό σας μια ειλικρινή ερώτηση: Τι ήταν αυτό το μικρό πράγμα που μας πλήγωσε τόσο πολύ.
Ίσως ο εκνευρισμός να μην προκαλείται από το ίδιο το γεγονός, αλλά από την αίσθηση ότι ο κόπος σας δεν εκτιμάται. Ή ότι τα αιτήματά σας αγνοούνται συστηματικά, και ως εκ τούτου αγνοείστε και εσείς οι ίδιοι.
Μια τέτοια ανάλυση βοηθά να μετακινηθεί η συζήτηση από το επίπεδο των αμοιβαίων αλληλοκατηγοριών στο επίπεδο των ειλικρινών συναισθημάτων. Αντί για το “εσύ πάντα” μπορείτε να δοκιμάσετε να πείτε “νιώθω μοναξιά όταν βλέπω ένα βουνό άπλυτα πιάτα”.
Αυτό απαιτεί θάρρος, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να κατηγορήσετε το άλλο άτομο για τη διαταραχή παρά να παραδεχτείτε τη δική σας ευπάθεια. Πολλοί θεραπευτές πιστεύουν ότι οι ενδοοικογενειακοί καβγάδες λειτουργούν ως βαλβίδα ασφαλείας για τον ψυχισμό.
Εμποδίζουν την ένταση να φτάσει σε κρίσιμη μάζα, εκτοξεύοντάς την σε μικρές εκρήξεις. Ωστόσο, αυτός ο μηχανισμός δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά απλώς ενισχύει το καταστροφικό πρότυπο συμπεριφοράς.
Οι σύντροφοι μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο, όπου κάθε πλευρά είναι σίγουρη για το δίκιο της. Ένας άνθρωπος μπορεί ειλικρινά να μην καταλαβαίνει γιατί η χυμένη ζάχαρη είναι πιο σημαντική από τη βοήθειά του σε ένα άλλο θέμα.
Η γυναίκα, από την άλλη πλευρά, αντιλαμβάνεται την απροσεξία του στη λεπτομέρεια ως αδιαφορία για την καθημερινή της εργασία. Η λύση δεν είναι να επανεκπαιδεύσετε ο ένας τον άλλον, αλλά να μάθετε να αποκρυπτογραφείτε αυτά τα σήματα.
Αξίζει να συμφωνήσετε να αφιερώνετε δεκαπέντε λεπτά την εβδομάδα για να συζητάτε τέτοια “μικροπράγματα”. Σε μια ήρεμη ατμόσφαιρα, χωρίς προσβολές και προσωπικές επιθέσεις, μπορείτε να εκφράσετε όλα όσα έχουν συσσωρευτεί.
Παραδόξως, συχνά μετά από τέτοιες συζητήσεις τα διάσπαρτα πράγματα αρχίζουν ως δια μαγείας να βρίσκουν τη θέση τους. Γιατί πίσω από αυτές δεν υπάρχει πλέον αδιαφορία, αλλά αμοιβαίος σεβασμός.
Το νοικοκυριό παύει να είναι τύραννος όταν οι προσπάθειες και των δύο γίνονται ορατές και πολύτιμες. Το να μοιράζεσαι ένα νοικοκυριό δεν γίνεται υποχρέωση, αλλά επένδυση στην κοινή άνεση.
Και τότε ακόμη και το πλύσιμο των πιάτων μπορεί να γίνει μια τελετουργία φροντίδας και όχι αιτία πολέμου. Είναι πολύ πιο ευχάριστο να πλένετε ένα φλιτζάνι, γνωρίζοντας ότι ο σύντροφός σας θα σας φτιάξει τσάι όσο εσείς είστε απασχολημένοι.
Διαβάστε επίσης
- Όταν η φροντίδα γίνεται έλεγχος: Η λεπτή γραμμή μεταξύ αγάπης και παραβίασης των ορίων
- Τι κληρονομούμε από τους γονείς μας στις σχέσεις: αόρατα οικογενειακά σενάρια
