Ρωτάτε συνεχώς αν έχει φάει, του υπενθυμίζετε τα ραντεβού με τον γιατρό και τον συμβουλεύετε για τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης ορισμένων καταστάσεων.
Σας φαίνεται ότι αυτό είναι μια εκδήλωση αγάπης, αλλά ο σύντροφος απαντά όλο και περισσότερο με εκνευρισμό και αιτήματα να “μείνετε έξω από τη ζωή του”, αναφέρει ο ανταποκριτής του .
Οι ψυχολόγοι το εξηγούν με το φαινόμενο της συν-εξάρτησης, όταν η φροντίδα μετατρέπεται σε μια μορφή απόλυτου ελέγχου. Δικαιολογούμε τη συμπεριφορά μας με καλές προθέσεις, χωρίς να παρατηρούμε ότι στην πραγματικότητα προσπαθούμε να ελέγξουμε τη ζωή ενός άλλου ατόμου.
Φωτογραφία: Pixabay
Οι ειδικοί στις σχέσεις τραβούν μια σαφή γραμμή: η φροντίδα επικεντρώνεται στις ανάγκες του άλλου, ο έλεγχος επικεντρώνεται στις δικές μας ανησυχίες. Ελέγχουμε όταν δεν εμπιστευόμαστε την ικανότητα του συντρόφου μας να ανταπεξέλθει στη ζωή χωρίς τη δική μας καθοδήγηση.
Η προσωπική εμπειρία πολλών ανθρώπων που έχουν απελευθερωθεί από τη συν-εξάρτηση μοιάζει με μια ιστορία ανάκαμψης. Αναγνωρίζουν ότι η πραγματική φροντίδα αρχίζει όταν επιτρέπουμε στον σύντροφό μας να είναι ενήλικας και ανεξάρτητος.
Δοκιμάστε να παρακολουθήσετε πόσες φορές μέσα στην ημέρα δίνετε ανεπιθύμητες συμβουλές ή προσπαθείτε να ελέγξετε τις πράξεις του συντρόφου σας. Τα αποτελέσματα αυτής της παρατήρησης είναι συχνά σοκαριστικά – παρεμβαίνουμε στις ζωές των άλλων ανθρώπων πολύ πιο συχνά απ’ ό,τι νομίζουμε.
Οι θεραπευτές προτείνουν ένα απλό τεστ: ρωτήστε τον εαυτό σας τι θα συνέβαινε αν δεν είχατε πλέον τον έλεγχο αυτής της κατάστασης. Αν η απάντηση προκαλεί πανικό, τότε πρόκειται για έλεγχο και όχι για φροντίδα.
Όταν υπερπροστατεύουμε τον σύντροφό μας, υποσυνείδητα βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του γονέα. Αυτό σκοτώνει το πάθος και τον αμοιβαίο σεβασμό, μετατρέποντας τη σχέση σε δεσμό ενηλίκου-παιδιού.
Μάθετε να διακρίνετε ανάμεσα στην υποστήριξη και την παρέμβαση. Η υποστήριξη προσφέρεται όταν ζητηθεί, η παρέμβαση επιβάλλεται ενάντια στη θέληση του άλλου. Η πρώτη ενισχύει τη σχέση, η δεύτερη την καταστρέφει.
Να θυμάστε ότι η αληθινή φροντίδα σέβεται τα όρια και την αυτονομία του άλλου ατόμου. Λέει: “Είμαι εκεί για σένα αν με χρειαστείς”, όχι “Ξέρω πώς μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου καλύτερα”.Ο έλεγχος συχνά μεταμφιέζεται ως ευθύνη, αλλά πρόκειται για διαφορετικά πράγματα. Υπευθυνότητα είναι να νοιάζεσαι για τις συνέπειες των πράξεών σου, έλεγχος είναι να προσπαθείς να διαχειριστείς τις πράξεις κάποιου άλλου.
Όταν αφήνετε τον έλεγχο, συμβαίνει ένα θαύμα – ο σύντροφός σας αρχίζει να παίρνει πρωτοβουλίες και να αναλαμβάνει την ευθύνη των ενηλίκων. Εσείς ανακαλύψατε τοότι είναι αρκετά ικανός να διαχειριστεί τη δική του ζωή, και η σχέση σας φτάνει σε ένα νέο επίπεδο ισότητας.
Η αληθινή αγάπη δεν αφαιρεί την ελευθερία, αλλά τη δίνει. Δημιουργεί έναν χώρο όπου δύο ενήλικες επιλέγουν οικειοθελώς να είναι μαζί, αντί να αισθάνονται υποχρεωμένοι ή δεσμευμένοι από αλυσίδες ελέγχου.
Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να εμπιστεύεται τον σύντροφό σας – τις αποφάσεις του, την ικανότητά του να ανταπεξέλθει, το δικαίωμά του να κάνει λάθη. Αυτή η εμπιστοσύνη θα είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείτε να κάνετε στη σχέση σας.
Διαβάστε επίσης
- Τι κληρονομούμε από τους γονείς μας στις σχέσεις: αόρατα οικογενειακά σενάρια
- Πώς οι συγκρούσεις γίνονται η γλώσσα της αγάπης: η κρυφή ανάγκη για καβγάδες
