Προσπαθεί να μιλήσει για συναισθήματα και εσείς πηγαίνετε στη δουλειά ή αρχίζετε να αστειεύεστε.
Φαίνεται ότι αφήνοντας κάποιον να έρθει πολύ κοντά σου είναι σαν να γδύνεσαι σε έναν πολυσύχναστο δρόμο και να γίνεσαι ευάλωτος και ανυπεράσπιστος, αναφέρει το .
Αυτός ο φόβος προέρχεται από την παιδική ηλικία, όπου για την αδυναμία ή την ειλικρίνεια που έδειχνες θα μπορούσες να λάβεις όχι υποστήριξη, αλλά χλευασμό ή απόρριψη. Ο ψυχισμός δημιουργεί αμυντικούς μηχανισμούς, οι οποίοι στην ενήλικη ζωή μόνο εμποδίζουν.
Φωτογραφία: Pixabay
Οι ψυχολόγοι ονομάζουν αυτό το φαινόμενο “αποφευκτική προσκόλληση”. Το άτομο υποσυνείδητα σαμποτάρει τις βαθιές συνδέσεις προκειμένου να επαναλάβει το γνωστό σενάριο της μοναξιάς και να επιβεβαιώσει τη στάση του: “μπορείς να βασίζεσαι μόνο στον εαυτό σου”.
Οι άνθρωποι αυτοί συχνά επιλέγουν συναισθηματικά μη διαθέσιμους συντρόφους, επειδή αυτή η απόσταση είναι άνετη γι’ αυτούς. Ερωτεύονται την ίδια την πιθανότητα της αγάπης, παρά το πραγματικό πρόσωπο στο οποίο θα πρέπει να ανοιχτούν.
Ο μόνος τρόπος για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος είναι να αποκτήσετε επίγνωση της προστατευτικής σας συμπεριφοράς. Πιάστε τον εαυτό σας την επόμενη φορά που θα νιώσετε την ανάγκη να απομακρυνθείτε μετά από μια ιδιαίτερα ζεστή βραδιά μαζί.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν να ξεκινήσετε από τα μικρά – να μοιραστείτε όχι τις πιο προσωπικές αλλά και πάλι σημαντικές εμπειρίες σας. Το να πείτε “Ήμουν εκνευρισμένη με το αφεντικό μου σήμερα” είναι ήδη μια μικρο-διάρρηξη του τοίχου.
Η προσωπική εμπειρία πολλών ανθρώπων που έχουν διανύσει αυτό το μονοπάτι δείχνει ότι ο χειρότερος εφιάλτης -να μας απορρίψουν- γίνεται πραγματικότητα πολύ λιγότερο συχνά από ό,τι τον ζωγραφίζουμε στη φαντασία μας. Ο κόσμος δεν καταρρέει επειδή έχετε δείξει την ευπάθειά σας.
Ο σύντροφός σας δεν είναι τηλεπαθητικός, δεν μπορεί να δει τις μάχες που σιγοβράζουν στο κεφάλι σας. Βλέπει μόνο έναν ψυχρό τοίχο και βγάζει το φυσικό συμπέρασμα ότι δεν ενδιαφέρεστε γι’ αυτόν, γεγονός που δημιουργεί έναν νέο γύρο παρεξηγήσεων.
Ο φόβος της οικειότητας σχεδόν πάντα μεταμφιέζεται κάτω από λογικούς λόγους: “είμαι πολύ απασχολημένη με την καριέρα μου”, “πρέπει πρώτα να σταθώ στα πόδια μου”. Ο ψυχισμός είναι επιδέξιος στο να δημιουργεί λογικές δικαιολογίες για να αποφύγει να αντιμετωπίσει τα τρομακτικά συναισθήματα.
Προσπαθήστε να δείτε την ευπάθειά σας όχι ως αδυναμία, αλλά ως πράξη θάρρους. Το να λέτε “φοβάμαι μήπως σε χάσω” είναι ένδειξη δύναμης και όχι αδυναμίας, επειδή απαιτεί τεράστιο εσωτερικό θάρρος.
Υπάρχει ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα όταν μοιράζεστε το φόβο σας και λαμβάνετε σε αντάλλαγμα υποστήριξη και κατανόηση αντί για γελοιοποίηση. Αυτό ξαναγράφει το παλιό, επώδυνο σενάριο και παρέχει μια νέα, θετική εμπειρία.
Μην απαιτείτε να μετατρέψετε αμέσως τον εαυτό σας σε ένα ανοιχτό βιβλίο. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να προσεγγίσει την οικειότητα με μικρά αλλά με αυτοπεποίθηση βήματα, γιορτάζοντας το καθένα ως προσωπική νίκη.
Με τον καιρό, θα συνειδητοποιήσετε ότι η πανοπλία που υποτίθεται ότι σας προστάτευε στην πραγματικότητα απλώς σας απομόνωνε από όλα τα ζωντανά πράγματα. Δεν απέκλειε μόνο τον πόνο, αλλά και τη χαρά, τη ζεστασιά και την αληθινή σύνδεση.
Παίρνοντας το ρίσκο να είστε αληθινοί σημαίνει ότι δίνετε στον σύντροφό σας τη δύναμη να σας πληγώσει, αλλά και τη δύναμη να θεραπεύσει. Είναι το μεγαλύτερο δώρο εμπιστοσύνης που μπορεί να δώσει ένα άτομο σε ένα άλλο.
Επιτρέψτε στον εαυτό σας σήμερα να κάνει ένα μικρό βήμα μέσα από το φόβο. Στείλτε ένα μήνυμα, όχι του τύπου “πότε θα επιστρέψεις”, αλλά του τύπου “μου λείπεις”. Αυτή η απλή λέξη μπορεί να είναι η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί μιλάμε διαφορετικές γλώσσες αγάπης: Πώς να σταματήσετε να αισθάνεστε ότι δεν σας ακούνε
- Πώς να συνειδητοποιήσετε ότι ο σύντροφός σας είναι ο κατάλληλος για εσάς: ήρεμη αυτοπεποίθηση αντί για ζαλισμένο πάθος
