Οι κηπουροί αντιμετωπίζουν τη συρρίκνωση της σοδειάς και τις ασθένειες των σμέουρων χωρίς να συνειδητοποιούν την απλή αιτία αυτών των προβλημάτων.
Οι μη δεμένοι θάμνοι δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για μυκητολογικές μολύνσεις και ανεπαρκή φωτισμό των μούρων, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του .
Οι πυκνές συστάδες των σμέουρων δεν διοχετεύονται επαρκώς από τον άνεμο, με αποτέλεσμα ο υγρός αέρας να παραμένει στάσιμος μετά τις βροχές και το πότισμα. Αυτό το υγρό περιβάλλον αποτελεί καταφύγιο για την ανάπτυξη της φαιάς σήψης και άλλων παθογόνων μικροοργανισμών.
Φωτογραφία:
Το φως του ήλιου δύσκολα εισχωρεί βαθιά στον αφύλακτο θάμνο, αφήνοντας ένα σημαντικό μέρος των ωοθηκών και των ώριμων καρπών χωρίς προσοχή. Ως αποτέλεσμα, τα μούρα στη μέση του θάμνου παραμένουν μικρά, ξινά και δεν προλαβαίνουν να αποκτήσουν γλυκύτητα.
Τα χαμηλότερα κλαδιά κάτω από το βάρος της καλλιέργειας ή από τους ισχυρούς ανέμους συχνά βρίσκονται στο έδαφος, όπου περιμένουν την αναπόφευκτη αλλοίωση. Η επαφή των μούρων με το έδαφος προκαλεί τη σήψη τους και τα καθιστά εύκολη λεία για γυμνοσάλιαγκες και έντομα-παράσιτα.
Επιπλέον, η συγκομιδή από ένα μη δεμένο φυτό γίνεται μια κουραστική και τραυματική εργασία τόσο για τον κηπουρό όσο και για το ίδιο το φυτό. Πρέπει συνεχώς να τραβάτε τα αγκαθωτά κλαδιά, γδέρνοντας τα χέρια σας και καταστρέφοντας τα εύθραυστα κλαδιά των καρπών.
Υπάρχουν διάφορες δοκιμασμένες μέθοδοι ζαρζαβατικών, μεταξύ των οποίων η μέθοδος της βεντάλιας ξεχωρίζει για την απλότητα και την αποτελεσματικότητά της. Για την οργάνωσή της, σκάβονται στηρίγματα μεταξύ των θάμνων, στα οποία δένονται βλαστοί από το τρέχον και το προηγούμενο έτος σε διαφορετικά ύψη.
Ως αποτέλεσμα, ο θάμνος παίρνει τη μορφή ανοικτής βεντάλιας, όπου κάθε κλαδί έχει τη μέγιστη δυνατή πρόσβαση στο φως του ήλιου και στον αέρα. Αυτή η προσέγγιση όχι μόνο βελτιώνει την υγεία του φυτού, αλλά και διευκολύνει πολύ τη διαδικασία συλλογής ώριμων μούρων.
Ο βέλτιστος χρόνος για τη διαδικασία είναι νωρίς την άνοιξη, αμέσως μετά το υγειονομικό κλάδεμα, αλλά πριν από την έναρξη της ενεργού κίνησης των χυμών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλοι οι διαχειμάζοντες βλαστοί είναι σαφώς ορατοί και το φυτό ανέχεται ανώδυνα τη στερέωση.
Ως υλικό καλτσοδέτησης, είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται μαλακός και φαρδύς σπάγκος, λωρίδες υφάσματος ή ειδικοί πλαστικοί συνδετήρες. Το σκληρό σύρμα ή η πετονιά μπορεί να βλάψει σοβαρά τον ευαίσθητο φλοιό των βλαστών καθώς αναπτύσσονται και πυκνώνουν.
Δέστε προσεκτικά κάθε βλαστό στην πέργκολα, αποφεύγοντας το υπερβολικό τράβηγμα και αφήνοντας χώρο για τη φυσική πάχυνση του βλαστού. Ένα σωστό δέσιμο συγκρατεί το κλαδί με ασφάλεια, αλλά δεν το κόβει και δεν παρεμποδίζει τη ροή των χυμών.
Ήδη αυτή τη σεζόν θα παρατηρήσετε πόσο πιο δυνατοί και υγιείς φαίνονται οι θάμνοι βατόμουρων σας. Η άφθονη ανθοφορία και τα μεγάλα, γλυκά μούρα που ωριμάζουν ομοιόμορφα σε όλο τον θάμνο θα είναι η καλύτερη ανταμοιβή για τις προσπάθειές σας.
Αυτή η απλή γεωπονική τεχνική είναι το κλειδί για την αύξηση της απόδοσης και της μακροζωίας της φυτείας βατόμουρων σας. Το τακτικό και σωστό δέσιμο σας γλιτώνει κόπο στο μέλλον και εγγυάται σταθερά υψηλή απόδοση για τα επόμενα χρόνια.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί τα κρεμμύδια και τα καρότα φυτεύονται μαζί: ένα δοκιμασμένο δίδυμο για το ψηλό κρεβάτι
- Γιατί οι παιώνιες δεν ανθίζουν πλούσια: το μυστικό της διπλής καθημερινής λίπανσης που δεν σας λένε οι γείτονες
