Άργησε πάλι και έχετε ήδη βρει μια δικαιολογία γι’ αυτόν.
Εκείνη ουρλιάζει και εσείς βρίσκετε μια λογική εξήγηση, αναφέρει ανταποκριτής του .
Σας φαίνεται οικείο αυτό; Συχνά αγνοούμε τις καμπάνες συναγερμού, αντικαθιστώντας την κοινή λογική με την τυφλή ελπίδα. Η έλξη μας μοιάζει μερικές φορές με ένα σπασμένο χέρι πυξίδας που δείχνει πεισματικά μια μαγνητική ανωμαλία αντί για το σωστό μονοπάτι.
Φωτογραφία: Pixabay
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι ρίζες αυτού του φαινομένου πηγαίνουν βαθιά στην παιδική ηλικία. Ο εγκέφαλος αναζητά ακούσια οικεία πρότυπα συμπεριφοράς, ακόμη και αν είναι τοξικά, επειδή είναι συνώνυμα της “κανονικότητας”.
Ψυχολόγος, σημειώνει: “Μπορεί συνειδητά να επιθυμούμε υγιείς σχέσεις, αλλά το μεταιχμιακό μας σύστημα, το οποίο είναι υπεύθυνο για τα συναισθήματα, φτάνει στο οικείο χάος”. Είναι σαν να προσπαθείτε να επανεκπαιδεύσετε έναν αριστερόχειρα – ο μηχανισμός λειτουργεί, αλλά χρειάζεται τεράστια προσπάθεια.
Μου έρχεται στο μυαλό η ιστορία μιας φίλης που έβγαινε με έναν άνδρα για αρκετά χρόνια, ο οποίος συνεχώς παραβίαζε την αξιοπρέπειά της. Ήταν φανερό απ’ έξω, αλλά εκείνη δεν έφευγε, ισχυριζόμενη ότι τον αγαπούσε. Η έλξη της προς αυτόν ήταν παρόμοια με τον εθισμό, όπου σπάνιες στιγμές τρυφερότητας αντικαθιστούνταν από μεγάλες περιόδους αδιαφορίας. Ο χωρισμός ήταν μια πραγματική στέρηση, επώδυνη αλλά αναγκαία.
Χρόνο με το χρόνο πατάμε στο ίδιο τσουγκράνα, πιστεύοντας ειλικρινά ότι αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Δικαιολογούμε την αγένεια με την “κακή μέρα”, τη ζήλια με την “δυνατή αγάπη” και την ανευθυνότητα με τη “δημιουργική φύση”.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν να διεξάγουμε ένα είδος “ελέγχου σχέσεων”, αξιολογώντας όχι τα λόγια, αλλά αποκλειστικά τις πράξεις του συντρόφου. Αν ο κατάλογος των απογοητεύσεων και των προσβολών είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από τον κατάλογο των χαρών, ήρθε η ώρα να θέσετε στον εαυτό σας ένα ειλικρινές ερώτημα.Το να σπάσετε αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται θάρρος για να αναγνωρίσουμε ότι το πάθος δεν είναι πάντα σύντροφος της ευτυχίας. Μερικές φορές οι πιο ήρεμες και ασφαλείς σχέσεις φαίνονται άνοστες ακριβώς επειδή δεν μας δίνουν την αδρεναλίνη που έχουμε συνηθίσει.
Πρέπει να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να αναπροσαρμοστεί, μαθαίνοντας να απολαμβάνουμε την ασφάλεια αντί για το χάος.
Η αγάπη δεν πρέπει να είναι ένα πεδίο μάχης ή ένα έργο σε εξέλιξη. Μοιάζει περισσότερο με ένα ασφαλές λιμάνι όπου μπορείτε να είστε ο εαυτός σας χωρίς να φοβάστε την καταιγίδα. Ακούστε τον εαυτό σας: αν αισθάνεστε συνεχώς άγχος γύρω από ένα άτομο, μπορεί να μην είναι αγάπη, αλλά μόνο μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί ο δικός σας εγκέφαλος.
Διαβάστε επίσης
- Πώς να σταματήσετε να μιλάτε διαφορετικές γλώσσες: Τι χρειάζεται πραγματικά το άλλο σας μισό
- Γιατί δεν μπορείς να ζεις μόνο για χάρη της σχέσης: Πώς ο προσωπικός χώρος σώζει τα ζευγάρια
